مطالعه تاریخی:
تاریخچه و وجه تسمیه محله درب شاهزاده
محله درب شاهزاده یکی از قدیمی ترین محلات شیراز است و در اوایل شگل گیری شهر تاریخی شیراز، به محله درب اصطخر (با اشاره به دروازه و راه منتهی به شهر تاریخی استخر) و درب شیخ کبیر (شیخ ابو عبدالله محمد ابن خفیف شیرازی) معروف بوده است. قسمت شرقی این محله در دوره های بعد به محله شیادان و قسمت غربی آن به محله موردستان شهرت یافت و مطابق برخی منابع مکتوب مانند تذکره ها، محل زندگی حافظ این محله بوده است. در زمان کریمخان، دو بخش شرقی و غربی یکی شده و هر دو بخش محله شاهزاده نامیده شده است. وجه تسمیه این محله به واسطه وجود قبر منسوب به شاه منصور مظفری در این محله است که بدین سبب این محله درب شاهزاده نامیده می شود. در اصطلاح عوام و محلی، به این محدوده گود شاه منصور نیز گفته می شود. با توجه به اینکه ایجاد خیابان زند این محله را دو پاره کرده است لذا بخشهای جنوبی خیابان و از جمله مجموعه بنای آل یاسین با وجود جدا افتادگی از بافت محله همچنان جزو محله درب شاهزاده محسوب می شوند.
محدوده محله
این محله از سمت شمال و شمال شرقی به حصار شهر و از جنوب و غرب به محله های اسحق بیگ و بالا کفت و بازار مرغ و میدان شاه محدود است (تصاویر زیر).
موقعیت منطقه ای:
بافت تاریخی شیراز به مساحت تقریبی 360 هکتار در قلب شهر جای دارد. این محدوده که 8/2 درصد مساحت کل شهر را شامل می شود، هسته اولیه شکل گیری شهر شیراز را تشکیل داده و طی دورانهای مختلف تغییرات و تحولات زیادی را پشت سر گذاشته است. حدود این شهر تاریخی، دروازه ها و حصار دور شهر در دوره زندیه می باشد که همگی آنها در حال حاضر از بین رفته اما خیابانهای معاصر در دهه های گذشته به دور این حصار تاریخی شکل گرفته و محدوده کنونی شهر تاریخی را می توان هم اکنون بین همین خیابانهای محیط بر بافت تاریخی تشخیص داد. مهمترین مراکز مذهبی شهر و قسمت عمده ای از بناها و مجموعه های با ارزش تاریخی شهر شیراز در این محدوده واقع شده است.